3D-beeldvorming

3D-weergavefunctie

Wanneer het oppervlak van een object met een microscoop wordt bekeken, kan het zeer lastig zijn om de vorm of topografie van het oppervlak te bepalen, omdat slechts een klein gebied van dat object in beeld kan worden gebracht. Dit geldt vooral wanneer u een foto maakt met een camera.

Met sommige digitale microscopen kan een heel oppervlak worden gescand en kunnen alle verschillende gebieden die in beeld komen, worden vastgelegd en worden samengevoegd tot één volledig scherpgesteld beeld. De relatieve hoogtegegevens van elk focusvlak kunnen vervolgens worden gebruikt om het oppervlak te reconstrueren tot een 3D-beeld dat gebruikers naar eigen inzicht kunnen bewerken, zodat de werkelijke vorm van het oppervlak gemakkelijk te begrijpen is.

Hoe de 3D-weergave te wijzigen

Een 3D-beeld kan vanuit elke hoek worden gemaakt bekeken

Zeer nauwkeurige 3D-beelden met de Accurate D.F.D. methode

D.F.D. is de afkorting van Depth from Defocus. De D.F.D.-methode berekent de driedimensionale dieptegegevens op basis van de mate van onscherpte van tweedimensionale beelden. Wanneer de lens verticaal naar het doel wordt verschoven om beelden op verschillende hoogten vast te leggen, verandert het scherpstellingsniveau van elk punt geleidelijk.
Als een positie op het doel in topografische zin hoger is, zal dat deel van het beeld eerder scherp worden (indien de lens naar beneden wordt bewogen in de richting van dat deel). Wanneer een positie op het doel lager is, zal dat deel van het beeld scherper worden naarmate de lens dichter bij het doel komt.
Door de hoogtepositie van de lens te berekenen wanneer elk punt in het beeld scherp wordt weergegeven, kan er een 3D-beeld worden gemaakt.
Zelfs als sommige gebieden niet perfect kunnen worden scherpgesteld, kan met het D.F.D.-algoritme nog steeds de hoogtelocatie van die pixels worden berekend en gedetailleerde textuurinformatie worden verkregen.

3D-beelden van sterk reflecterende objecten maken

Voorheen was het door de hoge reflectiviteit van metalen en gespiegelde oppervlakken lastig om 3D-beelden te maken.
Bij gebieden met schittering kan de mate van de kleurcontrastinformatie niet worden bepaald die nodig is om onderscheid te kunnen maken tussen scherpe en onscherpe pixels.
Door de glansverwijderingsfuncties en 3D-beeldcompilatietechnologieën samen te voegen, is het nu mogelijk om een nauwkeurig 3D-profiel samen te stellen, zelfs voor doelen met extreem reflecterende oppervlakken.

3D-meting in real-time

Een 3D-beeld bevat gegevens in de XY- en de Z-as die metingen mogelijk maken zoals volume, afstand, vlakke hoek en profiel.

Hoogtegegevens weergeven

Met een hoogtekleurenkaart kunnen gebruikers in één oogopslag de gehele structuur van een object bekijken.
Het 3D-beeld wordt omgezet in een kleurenschaal, die hoger gelegen gebieden in rood en lager gelegen gebieden in blauw weergeeft.
Het in kleur geschaalde beeld kan dan boven op het onbewerkte beeld worden weergegeven, zodat een verbeterd topografisch beeld ontstaat.
Om het meten te vergemakkelijken, kan er automatisch een schaal voor de X-, Y- en Z-as worden berekend en weergegeven overeenkomstig de beeldgrootte en de rotatiepositie van het 3D-beeld.